Richting het einde

Nog maar 3 weken en dan vertrekken we jammer genoeg alweer terug naar het kleine kikkerlandje.

Net zo als in Nederland zijn de examens hier ook bezig. Doordat mijn begeleidster de examensecretaresse is, oftewel alles moet regelen rondom de examen, heb ik er nog een klas bij gekregen en nu dus 4 klassen die ik les geef. Een van mijn klassen staat betekend als de probleemklas van de school en eerst waren ze nog wel aardig alleen erg druk, maar nu praten ze door mij heen, als ik zeg dat ze stil moeten zijn, krijg ik een brutale mond terug en leerlingen die ik er uit stuur, gaan niet. Straffen heeft weinig effect op hun, dus ik ben blij dat ik nog maar een week stage heb. Over een week is het proefwerkweek hier, de laatste van het jaar. Het was even stress of ik met een klas überhaupt de stof wel zou afkrijgen. Maar ik heb afgelopen week een heel hoofdstuk uitgelegd en na overleg met mijn begeleidster mag ik het laatste hoofdstuk laten vallen. Deze week zullen dus alleen nog maar herhalingslessen zijn voor het proefwerk.

Als opdracht van de HAN moest ik een lesje geven over Nederland. Als ik deze opdracht in Nederland zelf had gekregen, had ik een powerpoint gemaakt of een leuk filmpje over stereotypes. Alleen dat kan hier natuurlijk niet aangezien ik alleen maar een krijtbord heb, dus heb ik eerst iets over mijzelf verteld en daar met leuke stelling de leerlingen iets geleerd over Nederland. Deze stelling gingen over van alles, van drop tot fietspad tot wortels tot het homohuwelijk. 

Mijn moeder is ook langs geweest op dit prachtige eiland. Ik heb haar alle mooie plekjes kunnen laten zien en rondgeleid waar ik stage loop. Daarnaast hebben we ook koningsdag gevierd.

Ik heb ook weer meerdere dingen kunnen afstrepen van het lijstje met dingen die ik graag wilde doen. Zoals Shete Boka. Dit is een een plek dat aan de noord-kant van het eiland ligt. Dit betekend dat de zee door de stroming tegen het eiland aan slaat, wat zorgt voor spectaculaire golven.

Ook ben ik naar de blauwe kamer geweest. Dit is een grot in de zee waar je alleen kan komen met een boot. Wij hadden een kayak gehuurd. Daarna moet je, hangt af van de waterstand, onderwater zwemmen om in de grot te komen. Bij ons stond het water niet hoog en konden we gewoon de grot in zwemmen. De naam Blauwe kamer komt doordat als de zon via het water in de grot wordt weerkaatst dan is alles blauw.

De blauwe kamer is niet zonder gevaren. Dian had namelijk haar hoofd gestoten aan een stuk waar de grot er laag was. Eerst dacht ik dat ze water had binnen gekregen maar toen ik overal bloed zag, zijn we snel terug gegaan naar de kayak en terug naar het vaste land gepeddeld. Daarna zijn we voor de zekerheid naar de EHBO gegaan om het even te laten nakijken. Gelukkig hoefde het niet gehecht te worden en was lijm genoeg. Maar we zijn zeker een avontuur rijker.

Vorig weekend heb ik gedoken samen met een paar andere. We hadden een introductieduik gedaan, omdat we allemaal nog nooit hadden gedoken. Dit was ook een hele bijzondere ervaring en ik ben zeker van plan het vaker te doen. Eerst leerde we een paar dingen, zoals wat moet je doen als er water in je zuurstofmasker zit, wat moet je doen als er water in de bril zit, hoe zorg je dat er niks stuk gaat in je lichaam door de enorme druk van het water. Toen we dit allemaal onder de knie hadden, zijn we naar het rif gezwommen en zijn tot ongeveer 12 meter diep gegaan. Daar hebben we prachtige vissen gezien en heel veel verschillende koraal.

Nog naar 1 weekje stage dan nog 2 weekjes vakantie en dan weer naar huis :)